Down Under: Northern Territory en West Australië

Down Under: Van Darwin naar Perth

De vorige keer eindigden we het verhaal met ‘op naar de hitte' en dat was niets teveel gezegd. Wat was het heet de eerste week in het noorden. We kwamen ‘s avonds om 23.00 uur aan in Darwin en het was nog 32 graden toen we het vliegtuig uitstapten. Na een beroerde nacht in het grootste, ongezelligste backpackerswalhalla van Darwin, stond er gelukkig de volgende dag weer een campertje voor ons klaar.

Geleerd van vorige ervaringen controleerden we meteen bij de aflevercheck een paar dingen: is de inboedel compleet, doet het gasfornuis het en werkt de koelkast? En ja, dit leek dit keer allemaal geen probleem. Totdat we op een parkeerplaats - nog vlakbij het verhuurkantoor -snel wat spullen wilden opruimen en de kraan gebruikten. Afvoer verstopt.. ook na hard peuren met een stok liep het water niet weg en kwamen we de maaltijdresten van de vorige bewoners naar boven. Lekker dan. En eigenlijk was één van de voorbanden ook wel erg glad voor de paar duizend kilometer die we nog moesten rijden. En bij nader inzien ontbrak er ook een pan en een teil. Kortom, na nog geen half uur stonden we weer bij het kantoor. En weer een uur later zaten we weer op de weg, inclusief nieuwe voorband, pan, teiltje en ontstopte goot (hier bleek een rubberen stop in vast te zitten).

Nou ja, kleine ongemakken gezien al het moois waar we naar op weg waren. Northern Territory is behalve erg warm ook erg mooi. De eerste week hebben we Darwin, Litchfield National Park en Kakadu National Park bezocht. Beide parken zijn prachtig; de natuur in Kakadu varieert van wetlands tot regenwoud tot savannes, er zijnveel beesten (dingo's, kangoeroes, roofvogels, krokodillen!), er is een mooi museum over Aboriginal-cultuur enje kunt er prima wandelen naar onder andereAboriginal rotstekeningen.

We zitten aan het eind van het regenseizoen; in het noorden is dit nog laagseizoen. Dit brengt wat nadelen met zich mee: er staat nog veel onderwater en bezienswaardigheden en (vooral 4WD-)wegen zijn nog niet allemaal toegankelijk. Maar het heeft ook voordelen: alles is nog behoorlijk groen en er zijn overal nog weinig toeristen. Bovendien, wij hadden toch al geen 4WD.

Na een week binnenland zijn we richting de westkust gereden en vervolgens naar het zuiden. We hadden een behoorlijke afstand af te leggen dus we hebben regelmatig zo'n 4 a 500 km per dag gereden. En vaak uren zonder een auto tegen te komen. De kust en stranden, maar ook het binnenland, zijn geweldig. De meeste toeristen zitten aan de Oostkust maar wat ons betreft zijn de stranden en het koraalrif hier minstens zo mooi, is de omgeving ongerepter en is het hier vooral veel rustiger. Bovendien heb je hierwalvishaaien waar je mee kunt zwemmen.

De echte ozzy-cultuur hebben we vooral meegemaakt op een camping bij het afgelegen '80 miles beach'. Nagenoeg alleen maar Australiërs op de camping die vanaf 6 uur 's ochtends staan te vissen, vervolgens hun vangst aan iedereen laten zien en aan het eind van de dag de vis op de bbq gooien onder het genot van een biertje. Dan om 21.00 uur onder de wol, de volgende ochtend hetzelfde ritueel en dat bij voorkeur een aantal weken achter elkaar.

Een paar hoogtepunten aan de westkust: Litchfield National Park, snorkelen bij Coral Bay,dolfijnen en dugongs bij Monkey Mia en het zwemmen met walvishaaien bij Exmouth.Jammer genoeg zaten we nog niet in het walvisseizoen, maar ach, je kunt niet alles hebben. Opnieuw een reden om terug te gaan.

We hebben nu nog een weekrond Perth te gaan en nog een week Bali en dan zit onze reis erop. We gaan deze dagen nog even optimaal genieten en komenwe 29 mei weer aan inNederland. Ook fijn om weer naar ons eigen huis in onze eigen stad te gaan en familie,vrienden en collega's weer te zien. We zetten misschien nog een laatste reeks foto's op de site als we terug zijn, maar voor nu in ieder geval allemaalbedankt voor de leuke reacties! We hebben ontzettend van onze droomreis genoten en het wasecht leuk om vanaf hier te zien en te lezen dat familie, vrienden, bekenden en collega's met ons ‘meegereisd' hebben. Hopelijk tot heel snel ziens in Nederland!

Hans en Susan

Down Under: Oostkust deel 2

Down Under: de Oostkust deel 2 van Byron Bay naar Cairns

Soms best lastig om een leuk verhaaltje te schrijven, want hoe boeiend is het om te lezen dat alles mooi, prachtig, geweldig en bijzonder is.. En hoe beschrijf je het gevoel als je na een dag rijden een droomplekje hebt gevonden midden in het bos, met een eigen opgang naar het strand. En gratis: kijk daar houden wij van! We hebben er namelijk intussen een sport van gemaakt om de mooiste goedkope/gratis campingplekken te vinden, want tja, het budget-campingboek van 35 AUSD moet natuurlijk terugverdiend worden..

De omgeving wordt hoe langer hoe tropischer nu we verder in het Noorden zijn. Veel tropisch regenwoud, watervallen en exotische planten en bloemen. Bovendien zien we sinds een paar dagen bij rivieren bordjes waarop gewaarschuwd wordt voor krokodillen. En het wordt steeds vroeger donker. Ons dagelijkse schema verandert hierdoor ook; de dag begint eerder (vaak rijden we al om 7.30) en eindigt ook vroeger. Op Tasmanië zei een local dat in Cairns iedereen om 21.00 uur slaapt en om 5 uur op is en - hoewel misschien een beetje overdreven - het scheelt inderdaad niet veel.

Het spotten van wildlife gaat ons nog steeds prima af. Weer een slang, possums, cassowari's (bedreigde struisvogelsoort) en - een langgekoesterde wens van Hans - het vogelbekdier in het wild. Het waren er maar twee, maar toch.
Maar ook zonder wildlife is de omgeving prachtig. We kunnen elke dag kiezen uit verschillende national parks. Nadeel is natuurlijk dat je dan ook veel moois niet kunt zien. Soms moeten we met spijt een park of gebied voorbij rijden omdat we niet genoeg tijd hebben. Goede reden om straks thuis zsm een nieuwe reis te plannen.

We zijn de eerste weken aardig snel naar het Noorden geklommen, waardoor we ons later een paar dagen ‘nietsdoen' konden veroorloven. Lekker om ‘ s morgens een beetje aan te treuzelen, wat op het strand te hangen en te lezen. Of te letsen met Australiërs. Meestal vinden ze het geweldig om toeristen van de beste tips over hun land te voorzien. Niet altijd overigens.. Zoals een buurman die al 18 jaar (!!) door Australië aan het reizen is, zei: ‘I only tell you about this secret spot because you don't slam your camper doors every minute like most tourists do'.

We hebben nu nog 2 dagen in Cairns aan de Oostkust; dinsdag de 17e vliegen we dan naar Darwin in Northern Territory. Na een paar tropisch-warme maar regenachtige dagen nu op naar de echte hitte.. Het voelt alsof we weer een nieuwe vakantie tegemoet gaan, spannend! De volgende update dus vanuit Noord- of West-Australië.

Groeten van ons en tot gauw

Down Under: Oostkust 1

Down Under: de Oostkust deel 1 tot Byron Bay

Na bijna 3 weken Tasmanië hebben we de (gloednieuwe) camper ingeleverd; op naar de volgende die in Melbourne voor ons klaarstond: helaas, een barrel dit keer.

Na de prima vroege vlucht vanaf Tasmanië naar Melbourne, stonden we 's morgens lekker op tijd - 7.45 uur - bij verhuurbedrijf Britz op de stoep. Om 8.30 zijn we de eerste klanten bij de dichtstbijzijnde Aldi voor de voorraadvoorziening.

En toen, op naar de Great Ocean Road in het Zuiden; niet echt logisch gezien ons plan om de Oostkust te bezoeken, maar, je mag het eigenlijk niet missen. Dan maar een paar 100 kilometer extra op de teller en 2 dagen minder voor de Oostkust, maar het was de moeite waard. Wat een mooie route. En wat een geweldige 1^e camping. We vroegen nog of het inderdaad de plek was waar zo nu en dan koala's werden gespot en we hadden de camper nog niet geparkeerd of er zat er één in de boom boven de camper en een ander kwam uit de ene boom gerold om naar de tegenoverliggendete gaan. Net een film; de middag van ons leven gehad.
De volgende dag hebben we een kleine omweg genomen om nog meer koala's te zien en ook toen geluk; al met al tientallen zien hangen in de bomen.

Wel jammer dat de 1^e avond bleek dat de camper wat praktische gebreken vertoonde: een gaspit die niet werkt, een koelkast die een klein beetje werkt en een waterkoker die het kokende water als een geiser omhoog spuwt. Daarom maar eens gebeld met Britz; de enige vlotte oplossing was om zsm terug te rijden naar Melbourne om de problemen te laten verhelpen. Dag 3 dus terug. Na een paar tikken op het gasfornuis, een nieuwe waterkoker, een extra duw tegen de koelkast en de nodige tips en trucs van de monteur om alles werkend te houden, konden we weer op weg. Gelukkig maar een paar uurtjes verloren, dus dat viel mee.

En toen op weg richting de Oostkust, de start van onze oorspronkelijk geplande route van Melbourne naar Cairns. We hebben een aantal plekken uitgezocht waar we wat langer willen blijven en hadden aldus berekend dat we zo'n 2 tot 300 kilometer per dag moeten rijden. Meer dan we in Tasmanië hebben gedaan, maar prima te doen hebben we intussen gemerkt.

Na een eerste stop in Lakes Entrance zijn we verder omhoog gereden naar Eden (waar we bijna de hele camping voor onszelf hadden), Lake Conjola (hordes kangoeroes op de camping) en Kangaroo Valley (niet alleen kangoeroes maar ook wombats rond en onder de camper). Vervolgens hebben we voor 3 nachten ingecheckt op een camping bij Sydney om de stad te verkennen. De eerste nacht zijn we wakker gehouden door een container die steeds klapperde. De volgende ochtend eerst de vuilnisman dus maar es gewaarschuwd die ons geruststelde met een ‘oh mate, no problem, that's a possum trying to get out, I save them all the time').. Gelukkig!

En toen dus Sydney verkend; wat een mooie stad. Met een lekker zonnetje en 25 graden alle bezienswaardigheden gezien: operahouse, harbourbridge, Manly, Balmain (de Jordaan van Sydney), Kings Cross etc., openbaar vervoer met trein en vooral ferry, fantastisch! Na 2 dagen in de stad, weer verder richting het Noorden met een tussenstop voor koffie bij Henk en Eva, vrienden van vrienden die vlakbij Sydney wonen, en hoe! Aan het bos in een huis op palen; begrijpelijk dat ze niet terug hoeven naar Nederland..

Hierna hebben we de Pacific highway afgewisseld met de toeristische routes langs de kust en door National Parks. Langs de meest prachtige stranden die we bijna voor onszelf hadden en met al het wildlife waar we op hadden gehoopt: kangoeroes, varanen, dingo's en zelfs dolfijnen bij Diamond Head in Crowdy Bay National Park. Enige tegenvaller: The Blue Mountains; speciaal een omweg voor gemaakt maar we hadden net zo goed op de hei in Drenthe kunnen staan. Werkelijkniets gezien door de enorme mist!Dit blijkt al maanden zo te zijn. Dus maar weer snel door.

Nog steeds wisselen we de grote campings af met goedkope of gratis plekken, deze laatste zonder water en elektriciteit maar wel meestal de mooie spots. Op moment van schrijven zitten we bij Byron Bay en we hebben van de locals begrepen dat het mooiste van de Oostkust nog moet komen; we zijn benieuwd.

Down Under: Tasmanië

Over andere wereld gesproken. Nog maar 2 weken geleden namen we afscheid van Nepal en - met een officiële ceremonie - van de kinderen in het kindertehuis. Intussen is het alsof we alweer weken op Tasmanië zitten.

Na de toch nog lange maar prima vlucht via Doha/Qatar,hebben we eerst wat verdwaasd in Melbourne rondgehobbeld: de eerste dag puffend en zwetend (42 graden) in tram en bus voor de gratis stadstours (dat gratis is overigens een uitzondering; we schrikken ons rot van de prijzen hier, natuurlijk vooral in vergelijking met Nepal).
De 2^e dag het andere uiterste: hele dag regen, dus op naar het mooi opgezette immigrantenmuseum. Nooit geweten dat er schepen vol (wees)kinderen vanuit Engeland naar Australië en Canada zijn gebracht omdaar in de landbouw te gaan werken. En dat onder het mom van een betere toekomst; in werkelijkheid vaak schrijnende verhalen.

En nu dus Tasmanië; we zijn alweer bijna 2 weken met het campertje onderweg en het is hier prachtig. Het lijkt één groot National Park, dunbevolkt en erg groen. We zijn het eiland nu bijna rond; nadat we de camper in de hoofdstad Hobart hebben opgehaald, zijn we vertrokken naar het Westen en begonnen in Mount Field National Park. Van daaruit zijn we verder gereden naar National Park Lake St-Clair en vervolgens richting de Westkust. We wisselen de campingplekken wat af: de ene keer een gratis plek achter de lokale pub (wel tegen een vrijwillige donatie voor de plaatselijke brandweer) en daarna één van de grotere campings met alle faciliteiten waar we de watertank weer volgooien en apparatuur opladen.

Na de westkust zijn we weer richting binnenland gereden, naar National Park Cradle Mountain en vervolgens via Launceston naar het Noorden en richting de Oostkust. Daar de meest prachtige stranden gezien en op geweldige campsites gestaan. En nu zitten we op het Schiereiland TasmanPeninsula met o.a. Port Arthur: de plek waar van 1830 tot 1877 duizenden Engelse gevangenen naar toe werden gestuurd om te gaan werken. Vandaag en morgen gaan we het hier verder verkennen. En dan nog een kleine week Tasmanië te gaan: genoeg tijd voor het Zuiden en Hobart zelf. Het weer is de laatste dagen iets minder; bewolkt, zo nu en dan wat regen en niet al te warm. Hopelijk wordt dat de komende dagen weer wat beter.

En dan op naar de Oostkust van het vaste land. We zijn door het thuisfront al gewaarschuwd voor overstromingen; hopelijk hoeven we daardoor de route niet al te veel om te gooien.. Hoewel, we zijn ook gewaarschuwd voor een bijkomend verschijnsel door de overstromingen:invasie van spinnen die normaal gesproken onder de grond leven. Misschien toch maar het binnenland dan..

Hierbij wat foto's van de eerste weken Australië. Hopelijk tot een snelle volgende update.

Groeten van ons!

Thuis in Bhaktapur

Allereerst bedankt voor de reacties op onze site; toch bijzonder om hier leuke en grappige berichten vanuit Nederland te kunnen lezen. Ook van mensen waarvan we het niet direct verwacht hadden;echt leuk!

We voelen ons al een beetje thuis hier. In ons guest house hebben we het goed naar onze zin dus daar blijven we ook de rest van onze tijd in Nepal.

En.. eerste doel gehaald: de keuken van het tehuis is klaar. Op verzoek van kokkin Krishna hebben we ook het hekwerk voor de ramen geverfd dus zij is tevreden. Intussen met het kantoortje begonnen en de hal is ook af. Dit laatste was iets lastiger omdat de kinderen steeds in en uit lopen, maar gelukt.. Daarnaast hebben we rubrieken en teksten gemaakt voor de website van het nieuwe guest house ende eerste ontwerpen voor de lay-out doorgenomen met de webdesigner. Tot slot ook begonnen met het concept voor de flyer. Al met al hopen we maar dat we een behoorlijk eindje op weg zijn als we hier over een 1,5 week vertrekken..

Bijzonder hoe snel je nieuwe mensen ontmoet en leuke avonden met in principe wildvreemden doorbrengt. Vorige week kregen we nieuwe buren in het guest house, Yvonne en Justin (makkelijker voor ons dan hun Chinese namen) uit Guangzhou, China. Een gezellige avond met ze gehad en tegelijkertijd weer iets geleerd over de Chinese geschiedenis en cultuur.

En Ira, vriendin van Joyce die in China woont en met haar Stichting projecten in Birma steunt en nu voor een paar weken in Nepal is. Ook met haar een paar gezellige avonden doorgebracht onder het genot van heerlijke Rakshi (lokale jenever).

In de weekenden proberen we toch ook nog iets van Nepal te zien. Het1e weekend Bhaktapur zelf verkend en een dagje in Kathmandu gesjouwd (wat een gekte in backpackerswijk ‘Thamel'). Het2e weekend voor een nacht ingecheckt in Kathmandu en vervolgens naar Bodnath, Pashuputinath (tempel/heilige plaats) en Swayumbhudnath (boeddhistisch complex) geweest.
En nu net terug van een weekendje ‘Nagarkot', een plaats zo'n 20 kilometer van hier in de bergen met geweldige uitzichten op de Himalaya en de vallei. Geluk gehad met het weer want na een week bergen in de mist, was het 2 dagen helder! Vrijdag heen met de bus voor 0,35 cent pp: een avontuur op zich. Zie de foto's: wij hadden vooraf al besloten dat een zitplaats bovenop de bus voor ons geen optie was. Op tijd bij de bushalte zijn dus... En zaterdag te voet terug: een geweldige wandeling van zo'n 6 uur door verschillende dorpjes en met een bezoek aan de Changu Narayan-tempel, één van de oudste van de Kathmandu-vallei.

Als je hier bent, besef je wel weer hoe verwend we thuis zijn. Hier zitten mensen constant zonder stroom, er is benzinetekort (bij pompstations wachttijd van uren) en nu dreigt een gastekort waar ook het kindertehuis dus veel last van heeft ivm het koken voor de kinderen. Er is hier ook bijna nergens verwarming dus s'avonds zitten we met onze nieuwe ski-jacks (2 voor EUR. 18!) aan te eten.

De verschillende bevolkingsgroepen in de Kathmandu-vallei beginnen we een klein beetje te herkennen. De verscheidenheid in achtergronden in Nepal is enorm. De Kathmanduvallei is van oudsher het gebied van de Newari die bekend staan om hun rijke cultuur en tradities. En dat merken we: de hele dag door wordt aan de bellen van de tempels getrokken ((en ook 's nachts zodat we de eerste nachten rechtop in bed zaten). En het aantal ceremonies, feesten, optochten en rituele bijeenkomsten lijkt per week toe te nemen.

Kortom, nog steeds genoeg te zien hier. Maar het gaat nu wel snel. Tot de 22^e zitten we in Bhaktapur, daarna nog 2 dagen Kathmandu en dan vliegen we al naar Australië. Misschien nog één verhaal uit Nepal en zo niet, dan komt ons volgende nieuws vanuit Tasmanië!

Eerste week Nepal

Hierbij ons tweede verslagje en wat foto's.

Na een week dus afscheid genomen van India. En de 24^e om 1300 de vlucht naar Nepal; jammer genoeg hadden we vertraging waardoor we net niet voor donker in Bhaktapur - onze plek van bestemming - aankwamen. Ook omdat we over de 10-kilometer-rit drie kwartier hebben gedaan in de vooroorlogse taxi.. We hebben ingecheckt in het guest house ‘Golden gate', ons aangeraden door Joyce, de Nederlandse eigenaresse van het kindertehuis waar we gaan helpen. Het is een lowbudget guesthouse maar we hebben de mooiste kamer met een balkonnetje, de mensen zijn supervriendelijk en er is een leuk ‘rooftop terrace'. Heerlijk om daar in het zonnetje te ontbijten en iets te drinken. Het is hier prachtig weer; overdag zo'n 18 graden, s'avonds wel behoorlijk koud (s'nachts rond vriespunt) maar met een jas kunnen we tot na zonsondergang buiten zitten. Enige nadelen hier: een knetterhard bed en 10 van de 24 uur geen stroom/internet (in de nachturen - handig genoeg - meestal wel).

De eerste avond hebben we wat rondgewandeld in Bhaktapur; wat een mooi middeleeuws stadje, zelfs in het donker. Het staat op de Unesco-lijst en duidelijk waarom; het is één groot openluchtmuseum. En daar blijven wij een maand, geweldig.

Dinsdag hebben we ons - na even zoeken en rondvragen - gemeld bij het kindertehuis Swarga; we konden direct kennismaken met de kinderen want er was een ‘strike' waardoor ook de scholen dicht zijn. Blijkbaar komt dit hier regelmatig voor. Het is dan ook nog niet duidelijk hoe lang het duurt. Kan 1, 2, 3 dagen zijn, geen idee.

De kinderen zijn grappig en lief; je merkt dat ze gewend zijn aan Westerse mensen. Zie de foto's: de namen moeten we nog even uit ons hoofd leren.. De meesten spreken goed Engels en kletsen er vrolijk op los. Hans moest natuurlijk meteen even voetballen (mannen zijn er minder in en rond het tehuis, dus dat kwam even goed uit). Naast de kinderen ook kort kennis gemaakt met personeel, vrijwilligers en Krishna, mede-eigenaar van het tehuis enzakelijk partner van Joyce. Krishna is ook degene die de tijd nam om onze introductie teverzorgen. Eerst een rondleiding in Swarga I (het huidige tehuis), daarna een rondleiding in het in aanbouw zijnde Swarga II (2^e tehuis, inclusief guesthouse om inkomsten te genereren en wat hopelijk in juli geopend wordt). Verder uitleg gehad over een aantal Nepalese gebruiken en natuurlijk onze klussen en werktijden doorgenomen (10 - 16.30, een meevaller!). Krishna gaf aan blij te zijn met alles wat we kunnen doen en afmaken, dus weinig harde targets,vrijheid om zelf het werk in te vullen en zijn advies: vooral ook genieten!. Dat gaan we zeker doen. Er zijn nog 2 Nederlandse vrijwilligsters, Lieke en Aster; zij werken met de kinderen zelf en hebben andere werktijden. Die zullen we dan ook waarschijnlijk minder vaak treffen.

Donderdag hebben we onze eerste echte werkdag gehad; nadat we materiaal hebben gehaald bij de lokale Praxis (zie foto), zijn we begonnen met de eerste klus, het verven van de keuken. Het was aan een opknapbeurt toe en we hebben begrepen dat er kortgelden een ‘dal-pan' (dal = lokaal eten) is ontploft. Eerst maar eens schoonmaken dus. Verder kort met Krishna gesproken over de plannen voor een website en flyer voor het guest house.

Op vrijdag en zaterdag zijn we vrij; dan is het hier weekend. Vandaag dan ook maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bhaktapur eens echt goed te verkennen. Voor morgen een dagje Kathmandu gepland en zondag...verder met het klussen. Hopelijk tot snel!

India in 1 week

We zien veel van jullie reacties pas nu; wat geweldig om te lezen; bedankt!

En nu (na een aantal dagen weer terug in Delhi) eindelijkeven tijd om een eerste update op onze site te schrijven. Eerder kwamen weernog niet aan toe door weinig internet-mogelijkheden en ons behoorlijk volle programma. We hadden maar een weekje; en daarin hebben we geprobeerd zoveel mogelijk India mee te pikken. Uiteindelijk konden we natuurlijk nog maar een klein - maar wel prachtig - deel van het land zien: Rajasthan.

Een greep uit wat we hebben gezien : veel forten, paleizen, kleine historische plaatjes (Mandawa), volledig uit de voegen gebarsten miljoenensteden (Jaipur), tempels, moskeeën, kamelen, apen, ratten, olifanten en vooral (veel en kleurrijke) mensen. En dat in een krappe 6 dagen!

Een paar bijzondere indrukken op een rij:

• onzechauffeur die op de autoweg even stopt omdat er een kat oversteekt. Dit brengt ongeluk voor de eerstvolgendedie langskomt(dan maar liever een volle schoolbus voor laten gaan, logisch...)
• een guest house als uit een 1001-nacht-sprookje in Mandawa
• een riksjarijder die niet uitgepraat raakt over de vogelpopulatie in het national park in Bharatpur
• restaurants op goed geluk gekozen die verrassend heerlijk eten serveren
• New Delhi: wateenmensen (12.8 miljoen)!
• spookrijders op de snelweg: fietsen, kamelen, auto's, vrachtwagens, tractoren, ezelwagens. 'No problem, this is India'..
• meest indrukwekkend: de Galta-tempel (monkey-tempel) bij Jaipuren tja, toch ook de Taj Mahal.

Kortom: verbazen en genieten hier... zie de foto's.

Ons weekje India zit er bijna op. Nog één dag Delhi en dan overmorgen vliegen naar ons volgende doel: Nepal! We verheugen ons erop.We hopen snel weer te schrijven.

Groetjes van ons!

Welkom op onze reislog

Hierkun jedoor middel van onze verhalen en foto's op de hoogte blijven vanwat we zien en meemaken tijdensonze reis.Via de kaart kunje zien waar we zijn (geweest).Kijkin het profielvoor meer informatie over de reis.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer we nieuwe informatie of foto's op de site hebben gezet?Laat dan jee-mail adres achterin de rechter kolom.

Laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat jullie met ons meereizen!

Groeten van Hans & Susan