Down Under: Van Darwin naar Perth

De vorige keer eindigden we het verhaal met ‘op naar de hitte' en dat was niets teveel gezegd. Wat was het heet de eerste week in het noorden. We kwamen ‘s avonds om 23.00 uur aan in Darwin en het was nog 32 graden toen we het vliegtuig uitstapten. Na een beroerde nacht in het grootste, ongezelligste backpackerswalhalla van Darwin, stond er gelukkig de volgende dag weer een campertje voor ons klaar.

Geleerd van vorige ervaringen controleerden we meteen bij de aflevercheck een paar dingen: is de inboedel compleet, doet het gasfornuis het en werkt de koelkast? En ja, dit leek dit keer allemaal geen probleem. Totdat we op een parkeerplaats - nog vlakbij het verhuurkantoor -snel wat spullen wilden opruimen en de kraan gebruikten. Afvoer verstopt.. ook na hard peuren met een stok liep het water niet weg en kwamen we de maaltijdresten van de vorige bewoners naar boven. Lekker dan. En eigenlijk was één van de voorbanden ook wel erg glad voor de paar duizend kilometer die we nog moesten rijden. En bij nader inzien ontbrak er ook een pan en een teil. Kortom, na nog geen half uur stonden we weer bij het kantoor. En weer een uur later zaten we weer op de weg, inclusief nieuwe voorband, pan, teiltje en ontstopte goot (hier bleek een rubberen stop in vast te zitten).

Nou ja, kleine ongemakken gezien al het moois waar we naar op weg waren. Northern Territory is behalve erg warm ook erg mooi. De eerste week hebben we Darwin, Litchfield National Park en Kakadu National Park bezocht. Beide parken zijn prachtig; de natuur in Kakadu varieert van wetlands tot regenwoud tot savannes, er zijnveel beesten (dingo's, kangoeroes, roofvogels, krokodillen!), er is een mooi museum over Aboriginal-cultuur enje kunt er prima wandelen naar onder andereAboriginal rotstekeningen.

We zitten aan het eind van het regenseizoen; in het noorden is dit nog laagseizoen. Dit brengt wat nadelen met zich mee: er staat nog veel onderwater en bezienswaardigheden en (vooral 4WD-)wegen zijn nog niet allemaal toegankelijk. Maar het heeft ook voordelen: alles is nog behoorlijk groen en er zijn overal nog weinig toeristen. Bovendien, wij hadden toch al geen 4WD.

Na een week binnenland zijn we richting de westkust gereden en vervolgens naar het zuiden. We hadden een behoorlijke afstand af te leggen dus we hebben regelmatig zo'n 4 a 500 km per dag gereden. En vaak uren zonder een auto tegen te komen. De kust en stranden, maar ook het binnenland, zijn geweldig. De meeste toeristen zitten aan de Oostkust maar wat ons betreft zijn de stranden en het koraalrif hier minstens zo mooi, is de omgeving ongerepter en is het hier vooral veel rustiger. Bovendien heb je hierwalvishaaien waar je mee kunt zwemmen.

De echte ozzy-cultuur hebben we vooral meegemaakt op een camping bij het afgelegen '80 miles beach'. Nagenoeg alleen maar Australiërs op de camping die vanaf 6 uur 's ochtends staan te vissen, vervolgens hun vangst aan iedereen laten zien en aan het eind van de dag de vis op de bbq gooien onder het genot van een biertje. Dan om 21.00 uur onder de wol, de volgende ochtend hetzelfde ritueel en dat bij voorkeur een aantal weken achter elkaar.

Een paar hoogtepunten aan de westkust: Litchfield National Park, snorkelen bij Coral Bay,dolfijnen en dugongs bij Monkey Mia en het zwemmen met walvishaaien bij Exmouth.Jammer genoeg zaten we nog niet in het walvisseizoen, maar ach, je kunt niet alles hebben. Opnieuw een reden om terug te gaan.

We hebben nu nog een weekrond Perth te gaan en nog een week Bali en dan zit onze reis erop. We gaan deze dagen nog even optimaal genieten en komenwe 29 mei weer aan inNederland. Ook fijn om weer naar ons eigen huis in onze eigen stad te gaan en familie,vrienden en collega's weer te zien. We zetten misschien nog een laatste reeks foto's op de site als we terug zijn, maar voor nu in ieder geval allemaalbedankt voor de leuke reacties! We hebben ontzettend van onze droomreis genoten en het wasecht leuk om vanaf hier te zien en te lezen dat familie, vrienden, bekenden en collega's met ons ‘meegereisd' hebben. Hopelijk tot heel snel ziens in Nederland!

Hans en Susan